3x05

filareti έγραψε:

Να μας φτασεις...υπαρχει κινητρο οπως επιβεβαιωνουν και τα γραπτα της Φελιας.

Τα γραπτά της Φέλιας επιβεβαιώνουν ότι θα το δω και θα λυσσάξω, για κίνητρο το 'χεις αυτό?

Μωρέ, εντάξει, καλούτσικη είναι σε σχέση με άλλους εκεί μέσα, αλλά είναι τελείως σπαστική ρε παιδί μου ώρες ώρες! Ο Τζονάκος μου είναι για καλύτερες! (Τι λέω )

Παράθεση :

Και θελω σχολια και στο 2,εστω και περιληπτικα

Και μόλις ετοιμαζόμουν να γράψω ότι το είδα, βαριέμαι να σχολιάσω αλλά ταυτίζομαι με το σχολιασμό που είχες κάνει εσύ για άλλη μια φορά!

Πείτε μου πως ήταν τρολ κάτι σποιλεριάστικο που διάβασα... Σας παρακαλώ...

Δεν είναι το σπόιλερ με το οποίο απειλώ τη Βαζέλω. Δε ξέρω αν αυτό σε καθησυχάζει

ΥΓ Η διορία της Βαζέλως για να δει το 1... ... ... ... έληξε

Αυτό που ζητάς το ζητάς σοβαρά ή επιχειρείς να πείσεις πως δεν είσαι τόσο κάργια όσο δείχνεις;

Δειχνω εγω καργια; .... Με συγκινεις

Λοιπόν το είδα και γω το επεισόδιο σήμερα.
Δεν καταλαβαίνω ποτέ πως περνάει ο χρόνος με αυτή τη σειρά.

Ο Τζον που είδε χαρά στα σκέλια του, με την Ίγκριντ δεν μου ταιριάζουν καθόλου, μα καθόλου όμως. Αυτή μου την σπάει κιόλας, από το βιβλίο δλδ μου την έσπαγε.

Την καημένη την Σάνσα τι την περιμένει. Την Λόρας θέλει και άλλο της ετοιμάζουν. Η τελευταία σκηνή ήταν απείρως θλιβερή. Ακόμα και που λυπάσαι την Σέρσι λίγο. Της άξιζε βέβαια αυτή η τάπα που έφαγε γιατί είχε τρομερά χαιρέκακο ύφος όταν ο πατέρας της ανακοίνωνε τα νέα στον Τύριον. Όμως πήρε και εκείνη την ανακοίνωσή της μετά και ησύχασε. Την λυπήθηκα λίγο γιατί θυμήθηκα μερικές από τις ελαχιστότατες σκηνές που έχω λυπηθεί την Σέρσι, όπως εκείνη που μιλά με τον Ρόμπερτ στην πρώτη σεζόν. Δεν ήταν πάντα μια κακιασμένη μάγισσα, κάποτε είχε αθώα κοριτσίστικα συναισθήματα κι αυτή και ο τρόπος που ο πατέρας της την χειρίζεται σαν αντικείμενο είναι χυδαίος. Πλέον βέβαια μπορείς να πεις πως την αξίζει μετά από όσα έχει κάνει κι αυτή. Τότε όμως που την έστειλε με το ζόρι στον Ρόμπερτ ήταν τρομερό.

Τον Τζέιμι εγώ τον συμπόνεσα και μου άρεσε ο μονόλογός του. Γενικά είχα αρχίσει να τον συμπαθώ και συμπονώ από το βιβλίο ακόμα στις σκηνές του αυτές. Θεωρώ πως δεν είναι κακός, πραγματικά το πιστεύω. Δεν είναι Σέρσι και Τάυγουιν αυτός, απλά έχει ζήσει μέσα σε αυτή την οικογένεια και αυτό ποτέ δεν μπορεί να σου βγει σε καλό.

Ο Ρόμπ κάνει πλέον το ένα λάθος μετά το άλλο. Σήμερα δεν έπρεπε να σκοτώσει τον Κάρσταρκ, ήταν λάθος του. Και ειδικά όταν και ο ίδιος πλέον δεν μπορεί να καυχηθεί πως είναι ο πιο τίμιος. Όλοι ξέρουν πως έσπασε τον όρκο του να παντρευετεί την κόρη του Φρέυ και αν και λάθος κίνηση ο Κάρσταρκ κινήθηκε από την αδικία που τον έπνιγε.